براساس یافته های پژوهشی جدید، مرغ های مگس خوار بوسیله لطف وجود یک سلول مخروطی اضافی در چشمانشان که چشم انسان فاقد آن است، می توانند ته رنگ هایی را دریافتن کنند که چشم ما نمی بیند. این یافته ها که در آزمایش هایی با استعمال از مرغ های مگس خوار لمحه پهن وحشی (با نام علمی Selasphorus platycercus) تو کلرادو آمریکا بوسیله دست آمد، نشان می دهد که توانایی امتیاز رنگ های غیرطیفی (شامل طول موج های فرابنفش) می تواند در رفتارهای جانوران ازجمله جفت گیری، تغذیه و فرار از شکارچیان نقشی خطیر ایفا کند.
برضد انسان ها که سه سنخ سلول مخروطی حساس به رنگ داخل چشمانشان دارند، پرندگان چهار نوع سلول مخروطی دارند که در پردازش تمایز بین انواع متنوع رنگ ها به آن ها کمک می کنند. چشمان انسان با سه گانه سلول مخروطی می تواند آن چیزی را حساسیت کند که با عنوان سررشته سه کاناله (تری کروماسی) شناخته می شود و از اختلاط عصبی نور قرمز، سبز و آبی تشکیل شده است.
به لطف آن پردازش، عدد ما می تواند بنفش غیرطیفی را درک کند؛ بجای این طعم جزیی ترکیبی از آبی و قزل است. ولی حیوانات با سلول مخروطی اضافی می توانند با حساس بودن به انواع بیشتر از طول موج های نور، طیف به مراتب وسیع تری از رنگ ها را ببینند. این توانایی جهت می شود دریچه ای به سمت انواع دیگری از اختلاط های رنگی بوسیله روی آن ها باز شود که ما نه می توانیم ببینیم و تا اینکه تخیل کنیم.
مری کازول استودارد، زیست شناس از دانشگاه پرینستون می گوید: «انسان ها درمقایسه با پرندگان و بسیاری از دیگر حیوانات، کوررنگ محسوب می شوند. داشتن چهار نوع سلول مخروطی نه عزب محدوده ی فام های مشاهده پذیر تو پرندگان را تا فرابنفش گشادگی می دهد، بلکه بالفعل بوسیله آن ها امکان می دهد تا رنگ های ترکیبی نظیر فرابنفش به اضافه ی سبز و فرابنفش به افزودن ی قرمز را دریافتن کنند. بااین حال، آزمایش این امر شاق بوده است.»
پیش برنده فرض می شد که پرندگان با سلول مخروطی اضافی شان، ممکن است بتوانند تا پنج رنگ غیرطیفی ازجمله بنفش، فرابنفش به اضافه ی قرمز، فرابنفش بوسیله اضافه ی سبز، فرابنفش به اضافه ی زرد و فرابنفش بوسیله اضافه ی بنفش را درک کنند. بوسیله نیت آزمایش این فرضیه، کازول و تیمش لامپ های LED «پرنده بین» را برنامه ریزی کردند تا شماری از رنگ ها ازجمله اثر جزیی هایی غیرطیفی را نمایش دهند که مردم قادر بوسیله دیدنشان نیست. این وسیله ها سپس کنار آبرسان قرار داده شدند. برخی از آن ها حاوی آب سپاسگزاری (که پرندگان شناخت دارند) درکنار یک رنگ جزیی بودند؛ درحالی که سایر آن ها آب عادی را درکنار رنگی متفاوت دربرداشتند.
پژوهشگران بعد موقعیت آبرسان ها را عوض کردند تا ببینند آیا پرندگان می توانند با کاربرد از نشانگر رنگ، نوع آب درون آبرسان را تشخیص دهند خواه خیر. داخل کلکسیون ای از آزمایش های تصادفی درطول سه گانه سال (شامل هزاران جلسه ی آبرسانی)، هدف این بود که دریابیم آیا مرغ های مگس خوار ترجیح می دادند از آبی تغذیه کنند که اختلاط های رنگی فرابنفش را عرضه می داد یا نه. مشاهده ی این اولویت داخل پرندگان مبین این بود که پرندگان برخلاف مردم قادر بوسیله دیدن آن طعم جزیی ها هستند.
آن طور که پدیدار شد، پرندگان مورد آزمایش بوسیله راحتی می توانستند برای به مشت آوردن پاداش خوشمزه، مغایرت بین گوناگون مختلف رنگ جزیی های غیرطیفی را نمره دهند. هارولد ایستر، دانشجوی دکترا و سخن سنج ی همکار بررسی از دانشگاه بریتیش کلمبیا می گوید: «تماشای این حاصل واقعا شگفت انگیز بود. فرابنش بوسیله اضافه ی نور سبز و پرتو سبز برای ما هم ارز است؛ اما مرغ های مگس خوار، فرابنفش بوسیله اضافه ی نور سبز را که با آب تشکر مرتبط بود، مرتبا به نعوظ صحیح انتخاب می کردند. آزمایش هایمان به ما امکان داده است تا به گیتی از نگاه مرغ مگس خوار سرک بکشیم.»
هرچند ما انسان ها با چشمان کوچک و ضعیفمان نمی توانیم واقعا دریابیم که این تنوع رنگ ها از نگاه حیوانات چگونه به دید می آید، نتایج نشان می دهد که تفاوتی تشخیص پذیر – تا آنجا که بوسیله پرندگان مربوط است – بین فرابنفش، قرمز و فرابنفش بوسیله افزودن ی قزل با فرابنفش به تکثیر ی سبز، فرابنفش به افزایش ی زرد و فرابنفش بوسیله تکثیر ی بنفش وجود دارد. ما ممکن است نتوانیم این تباین را ببینیم یا درک کنیم؛ اما مرغان مگس خوار قادر به نمره آن هستند.
پژوهشگران در آزمایشی دیگر، تقریبا هزار جنس مختلف از پر پرندگان و نزدیک به ۲۴۰۰ نوع گوناگون از گیاهان را آزمایش کردند و دریافتند که رنگ جزیی های تقریبا یک سومین از هرکدام، بوسیله عنوان رنگی غیرطیفی درک می شوند. این یافته نشان می دهد که توانایی بصری مورد بحث تا چه حد می تواند کنار تعاملات حیوانات با جهان اثر بگذارد. پژوهشگران تو مقاله ی خویشتن توضیح می دهند که:نتایج با این دعوی هماهنگ است که پرندگان، چهار کانال مستقل بخاطر دریافتن فام دارند؛ به گونه ای که فضای رنگی پرندگان نمایانگر طیفی گسترده از اثر جزیی های مرتبط با اقدام و اکولوژی است که آدم خواه هر حیوان با دید سه کاناله نمی تواند بسیاری از آن ها را تصور کند. علامت دادن اینکه پرندگان می توانند تباین فام های غیرطیفی را تشخیص دهند، گامی رو به جلو در درک ما از ابعاد بینایی پرندگان حاضر می کند.
یافته های پژوهشگران هرچند چشمگیر هستند، نمی توانند اثبات کنند که پرندگان جهیز بینایی چهارکاناله دارند؛ درنتیجه هنوز جزئیات فراوان دیگری بخاطر پرورش وجود دارد. در آینده، آزمایش های دقیق تر با رنگ جزیی های بیشتر می تواند به ما معاون درنگ تا محدودیت های درک رنگی پرندگان را بیشتر بیازماییم. حتی در آن صورت، هنوز چندان نمی دانیم کدام سازوکارهای عصبی به مغز پرندگان امکان می دهد تا این رنگ ها را دریافتن کنند. علاوه بر این طبق گفته ی پژوهشگران، سئوال فلسفی تر این است که رنگ های غیرطیفی درون چشمان عجیب ماکیان مگس خوار واقعا چگونه بوسیله دیدن می آیند.
نویسندگان با اشاره به اینکه تفکر درمورد پرسش بی جواب یادشده درباره ی طعم جزیی های دیده نشدنی، به شدت برای آدم دشوار است، می نویسند: «آیا فرابنفش به اضافه ی سبز از دید پرندگان به عنوان ترکیبی از آن رنگ ها (قابل قیاس با آوای دوگانه ی نواخته شده به مشت ویولونیست) یا به عنوان رنگی جدید و متعالی (قابل قیاس با آهنگی نو برضد اجزایش) است؟
درنهایت، آنچه برای پرنده جلال دارد احتمالا این حلق که آیا سیگنال های رنگارنگ بوسیله دستگاه ی انواع محدود سلول های مخروطی معارفه می شوند یا غیرمحدود؛ بلکه راندمان این ته رنگ ها تهیه ی مفروضات درباره ی غذا، جفت یا شکارچیان است.
نتایج یافته های پژوهشگران داخل نشریه ی PNAS منتشر شده است.بیشتر بخوانید:داستان های علمی تخیلی انعطاف ذهنی جوانان را فراز می برندپیداشدن مقدماتی شواهد مبنی بر وجود اکسیون؛ کاندیدای توضیح ماده تاریکجنرال الکتریک با مصرف از پرینتر سه بعدی توربین های بادی ۲۰۰ متری می سازداز بخارآب مسیل می نبوغ به نشانی حقیقت کارمایه تجدیدپذیر استفاده کردشرایط پراکندن پژوهش های پزشکی در مجله های معتبر علمی چیست؟
برضد انسان ها که سه سنخ سلول مخروطی حساس به رنگ داخل چشمانشان دارند، پرندگان چهار نوع سلول مخروطی دارند که در پردازش تمایز بین انواع متنوع رنگ ها به آن ها کمک می کنند. چشمان انسان با سه گانه سلول مخروطی می تواند آن چیزی را حساسیت کند که با عنوان سررشته سه کاناله (تری کروماسی) شناخته می شود و از اختلاط عصبی نور قرمز، سبز و آبی تشکیل شده است.
به لطف آن پردازش، عدد ما می تواند بنفش غیرطیفی را درک کند؛ بجای این طعم جزیی ترکیبی از آبی و قزل است. ولی حیوانات با سلول مخروطی اضافی می توانند با حساس بودن به انواع بیشتر از طول موج های نور، طیف به مراتب وسیع تری از رنگ ها را ببینند. این توانایی جهت می شود دریچه ای به سمت انواع دیگری از اختلاط های رنگی بوسیله روی آن ها باز شود که ما نه می توانیم ببینیم و تا اینکه تخیل کنیم.
مری کازول استودارد، زیست شناس از دانشگاه پرینستون می گوید: «انسان ها درمقایسه با پرندگان و بسیاری از دیگر حیوانات، کوررنگ محسوب می شوند. داشتن چهار نوع سلول مخروطی نه عزب محدوده ی فام های مشاهده پذیر تو پرندگان را تا فرابنفش گشادگی می دهد، بلکه بالفعل بوسیله آن ها امکان می دهد تا رنگ های ترکیبی نظیر فرابنفش به اضافه ی سبز و فرابنفش به افزودن ی قرمز را دریافتن کنند. بااین حال، آزمایش این امر شاق بوده است.»
پیش برنده فرض می شد که پرندگان با سلول مخروطی اضافی شان، ممکن است بتوانند تا پنج رنگ غیرطیفی ازجمله بنفش، فرابنفش به اضافه ی قرمز، فرابنفش بوسیله اضافه ی سبز، فرابنفش به اضافه ی زرد و فرابنفش بوسیله اضافه ی بنفش را درک کنند. بوسیله نیت آزمایش این فرضیه، کازول و تیمش لامپ های LED «پرنده بین» را برنامه ریزی کردند تا شماری از رنگ ها ازجمله اثر جزیی هایی غیرطیفی را نمایش دهند که مردم قادر بوسیله دیدنشان نیست. این وسیله ها سپس کنار آبرسان قرار داده شدند. برخی از آن ها حاوی آب سپاسگزاری (که پرندگان شناخت دارند) درکنار یک رنگ جزیی بودند؛ درحالی که سایر آن ها آب عادی را درکنار رنگی متفاوت دربرداشتند.
پژوهشگران بعد موقعیت آبرسان ها را عوض کردند تا ببینند آیا پرندگان می توانند با کاربرد از نشانگر رنگ، نوع آب درون آبرسان را تشخیص دهند خواه خیر. داخل کلکسیون ای از آزمایش های تصادفی درطول سه گانه سال (شامل هزاران جلسه ی آبرسانی)، هدف این بود که دریابیم آیا مرغ های مگس خوار ترجیح می دادند از آبی تغذیه کنند که اختلاط های رنگی فرابنفش را عرضه می داد یا نه. مشاهده ی این اولویت داخل پرندگان مبین این بود که پرندگان برخلاف مردم قادر بوسیله دیدن آن طعم جزیی ها هستند.
آن طور که پدیدار شد، پرندگان مورد آزمایش بوسیله راحتی می توانستند برای به مشت آوردن پاداش خوشمزه، مغایرت بین گوناگون مختلف رنگ جزیی های غیرطیفی را نمره دهند. هارولد ایستر، دانشجوی دکترا و سخن سنج ی همکار بررسی از دانشگاه بریتیش کلمبیا می گوید: «تماشای این حاصل واقعا شگفت انگیز بود. فرابنش بوسیله اضافه ی نور سبز و پرتو سبز برای ما هم ارز است؛ اما مرغ های مگس خوار، فرابنفش بوسیله اضافه ی نور سبز را که با آب تشکر مرتبط بود، مرتبا به نعوظ صحیح انتخاب می کردند. آزمایش هایمان به ما امکان داده است تا به گیتی از نگاه مرغ مگس خوار سرک بکشیم.»
هرچند ما انسان ها با چشمان کوچک و ضعیفمان نمی توانیم واقعا دریابیم که این تنوع رنگ ها از نگاه حیوانات چگونه به دید می آید، نتایج نشان می دهد که تفاوتی تشخیص پذیر – تا آنجا که بوسیله پرندگان مربوط است – بین فرابنفش، قرمز و فرابنفش بوسیله افزودن ی قزل با فرابنفش به تکثیر ی سبز، فرابنفش به افزایش ی زرد و فرابنفش بوسیله تکثیر ی بنفش وجود دارد. ما ممکن است نتوانیم این تباین را ببینیم یا درک کنیم؛ اما مرغان مگس خوار قادر به نمره آن هستند.
پژوهشگران در آزمایشی دیگر، تقریبا هزار جنس مختلف از پر پرندگان و نزدیک به ۲۴۰۰ نوع گوناگون از گیاهان را آزمایش کردند و دریافتند که رنگ جزیی های تقریبا یک سومین از هرکدام، بوسیله عنوان رنگی غیرطیفی درک می شوند. این یافته نشان می دهد که توانایی بصری مورد بحث تا چه حد می تواند کنار تعاملات حیوانات با جهان اثر بگذارد. پژوهشگران تو مقاله ی خویشتن توضیح می دهند که:نتایج با این دعوی هماهنگ است که پرندگان، چهار کانال مستقل بخاطر دریافتن فام دارند؛ به گونه ای که فضای رنگی پرندگان نمایانگر طیفی گسترده از اثر جزیی های مرتبط با اقدام و اکولوژی است که آدم خواه هر حیوان با دید سه کاناله نمی تواند بسیاری از آن ها را تصور کند. علامت دادن اینکه پرندگان می توانند تباین فام های غیرطیفی را تشخیص دهند، گامی رو به جلو در درک ما از ابعاد بینایی پرندگان حاضر می کند.
یافته های پژوهشگران هرچند چشمگیر هستند، نمی توانند اثبات کنند که پرندگان جهیز بینایی چهارکاناله دارند؛ درنتیجه هنوز جزئیات فراوان دیگری بخاطر پرورش وجود دارد. در آینده، آزمایش های دقیق تر با رنگ جزیی های بیشتر می تواند به ما معاون درنگ تا محدودیت های درک رنگی پرندگان را بیشتر بیازماییم. حتی در آن صورت، هنوز چندان نمی دانیم کدام سازوکارهای عصبی به مغز پرندگان امکان می دهد تا این رنگ ها را دریافتن کنند. علاوه بر این طبق گفته ی پژوهشگران، سئوال فلسفی تر این است که رنگ های غیرطیفی درون چشمان عجیب ماکیان مگس خوار واقعا چگونه بوسیله دیدن می آیند.
نویسندگان با اشاره به اینکه تفکر درمورد پرسش بی جواب یادشده درباره ی طعم جزیی های دیده نشدنی، به شدت برای آدم دشوار است، می نویسند: «آیا فرابنفش به اضافه ی سبز از دید پرندگان به عنوان ترکیبی از آن رنگ ها (قابل قیاس با آوای دوگانه ی نواخته شده به مشت ویولونیست) یا به عنوان رنگی جدید و متعالی (قابل قیاس با آهنگی نو برضد اجزایش) است؟
درنهایت، آنچه برای پرنده جلال دارد احتمالا این حلق که آیا سیگنال های رنگارنگ بوسیله دستگاه ی انواع محدود سلول های مخروطی معارفه می شوند یا غیرمحدود؛ بلکه راندمان این ته رنگ ها تهیه ی مفروضات درباره ی غذا، جفت یا شکارچیان است.
نتایج یافته های پژوهشگران داخل نشریه ی PNAS منتشر شده است.بیشتر بخوانید:داستان های علمی تخیلی انعطاف ذهنی جوانان را فراز می برندپیداشدن مقدماتی شواهد مبنی بر وجود اکسیون؛ کاندیدای توضیح ماده تاریکجنرال الکتریک با مصرف از پرینتر سه بعدی توربین های بادی ۲۰۰ متری می سازداز بخارآب مسیل می نبوغ به نشانی حقیقت کارمایه تجدیدپذیر استفاده کردشرایط پراکندن پژوهش های پزشکی در مجله های معتبر علمی چیست؟